Ο Μίλτος Πασχαλίδης μιλάει στο aek365.gr
«Είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ, δεν είναι σύνθημα, είναι αλήθεια!» μας λέει ο γνωστός για τα Ενωσίτικα αισθήματά του καλλιτέχνης
Ο Μίλτος Πασχαλίδης είναι ένας από τους πιο αξιόλογους Ελληνες καλλιτέχνες της γενιάς μας.
Τα τραγούδια του είναι ποιοτικά, έχουν νόημα και ουσία. Μέσα από τη μουσική του, εναντιώνεται στο σύστημα και στα καθεστώτα και για το λόγο αυτό, όπως δηλώνει στην αποκλειστική του συνέντευξη στο aek365.gr, δεν θα μπορούσε να υποστηρίζει μια ομάδα που βρίσκεται μέσα στα κέντρα εξουσίας.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟ
-Μίλτο, είσαι ΑΕΚ από τότε που γεννήθηκες ή έγινες στην πορεία;
«Είμαι ΑΕΚ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Είχα ένα θείο, τον Σωκράτη, ο οποίος ήταν ΑΕΚ. Με μάθαινε σκάκι και με άντεχε. Τον αγαπούσα πάρα πολύ. Είχε σε μικρό δίσκο, τον Bασίλη Γεωργίου που μετέδιδε τον τελικό του ευρωπαϊκού κυπέλλου στο μπάσκετ το 1969. Και από τότε, από τα 5 μου είμαι ΑΕΚ. Ποτέ δεν με απασχολεί αν η ΑΕΚ παίρνει το πρωτάθλημα. Πάω στο γήπεδο με βάση τη διάθεσή μου και τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις. Πάντα έχω στο μυαλό μου να πηγαίνω στο γήπεδο αν παίζουμε εντός έδρας. Την πρώτη περίοδο του Ντέμη, εκείνη τη χρονιά που χάσαμε το πρωτάθλημα με την ήττα από τον Ιωνικό, πήγαινα πολλές φορές. Είναι και η ροπή, όταν διεκδικούμε κάτι, συνήθως πηγαίνουμε πιο συχνά. Παρακινεί ο ένας φίλος τον άλλον».
-Τι αναμνήσεις έχεις από τη Νέα Φιλαδέλφεια;
«Εχω αναμνήσεις από την εφηβία μου. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν κατάλαβα με πόσο ηλίθιο τρόπο γκρεμίσαμε το γήπεδο, χωρίς να έχουμε τη διαβεβαίωση ότι θα χτίσουμε καινούργιο. Εμενα με βολεύει που παίζουμε στο ΟΑΚΑ επειδή πάω με τα πόδια, αλλά δεν βολεύει την ομάδα».
-Είσαι αισιόδοξος όσον αφορά στο μέλλον της ΑΕΚ;
«Οχι, δεν είμαι αισιόδοξος. Γιατί να είμαι; Δεν βλέπω να υπάρχει κάποιο σχέδιο. Τα πράγματα στην ΑΕΚ, αλλά και στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι χαωτικά. Οπως και στην ελληνική κοινωνία γενικότερα. Εγώ συμφωνώ με τις δηλώσεις του Δώνη ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ένα μπουρδέλο. Εχω μόνο την αισιοδοξία του φιλάθλου ΑΕΚτζή που είναι αιθεροβάμων και πιστεύει ότι την τελευταία στιγμή θα την γλυτώσουμε και θα πάρουμε τίτλους. Από την άλλη μεριά είμαστε η μόνη ομάδα που παίρνει τίτλους και δεν μπορεί να το χαρεί εξ'ολοκλήρου. Μισό το χαρήκαμε, μισό στεναχωρηθήκαμε με τα επεισόδια που έγιναν, με τα πρόστιμα, τις ποινές κ.α. Αν δεν είσαι ΑΕΚ δεν ξέρεις τι θα πει ήττα».
-Ο Μελισσανίδης πιστεύεις ότι μπορεί να αποτελέσει ελπίδα για την ΑΕΚ;
«Δεν ξέρω, τι να σου πω; Νομίζω ότι οι φίλοι της ΑΕΚ, έχουν στο μυαλό τους τον Μελισσανίδη με τον οποίο πήραμε τίτλους. Και επειδή με τον Μελισσανίδη πήραμε τα τελευταία πρωταθλήματα, αυτόν έχουν στο μυαλό τους. Από την άλλη πλευρά, πόσες φορές πρέπει να μας πει ότι δεν ενδιαφέρεται για να σταματήσουμε να τον παρακαλάμε; Μακάρι να ερχόταν, αλλά δεν έχω εικόνα. Ολοι θυμόμαστε τον Μελισσανίδη του τότε. Δεν ξέρω όμως ποιος είναι ο Μελισσανίδης του σήμερα».
-Βλέπουμε όλο και περισσότερα επεισόδια στα ελληνικά γήπεδα, αλλά και στην κοινωνία μας γενικότερα. Τι φταίει;
«Το βασικό πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας είναι η έλλειψη παιδείας. Και όσο περνούν τα χρόνια, γίνεται και πιο βαθύ. Εμενα Αμπελοκήπους και πήγαινα συχνά στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Ο πατέρας μου με πήγαινε στον Παναθηναϊκό και στην παιδική μου ηλικία είχα πάει περισσότερες φορές σε αγώνες του Παναθηναϊκού, παρά στην ΑΕΚ. Οι οπαδοί και των δύο ομάδων καθόντουσαν δίπλα-δίπλα, ακόμα και στα ντέρμπι. Αυτό δεν μπορώ να το ξεχάσω και παράλληλα είναι δύσκολο να το εξηγήσεις σε έναν σημερινό 25άρη, διότι του φαίνεται ακατανόητο. Τότε η κοινωνία ήταν περισσότερο ανεκτική στο διαφορετικό. Για αυτό βλέπεις να υπάρχει όλη η κόντρα και η ένταση ανάμεσά μας, διότι η κοινωνία έχει πάψει να είναι ανεκτική στο διαφορετικό. Αν δηλαδή ο απέναντι δεν αισθάνεσαι ότι μοιάζει με σένα θέλεις να βιοπραγήσεις εναντίον του. Το οποίο πριν 20-30 χρόνια ήταν αδιανόητο στην Ελλάδα. Μπορεί να ήσουν διαφορετικός, να είχες την γνώμη σου, αλλά δεν χρειαζόταν να παίξουμε μπουνιές για αυτό. Σήμερα έχουμε ξεφύγει. Και στην δεκαετία του ‘90 ήταν έντονο στην πολιτική, αλλά σήμερα έχει περάσει βαθιά και στην κοινωνία. Και αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό».
-Τι κοινά βρίσκεις ανάμεσα στις δύο μεγάλες σου αγάπες, την ΑΕΚ και τη μουσική;
«Πάντα είμαι απέναντι στα καθεστώτα, στην εξουσία. Αυτά πρεσβεύει η μουσική μου. Δεν μου αρέσει να ενσωματώνομαι στο σύστημα. Είμαι βέβαια μέρος του συστήματος, διότι έχω συμβόλαιο με πολυεθνική εταιρεία, δουλεύω και αμοίβομαι από την εταιρία μου, είμαι μέσα σε ένα καπιταλιστικό σύστημα. Τουλάχιστον όμως, τα τραγούδια μου και ο τρόπος που πορεύομαι όλα αυτά τα χρόνια είναι απέναντι από κάθε κέντρο εξουσίας. Ετσι, δεν θα μπορούσα να υποστηρίζω μια ομάδα που είναι μέσα στα κέντρα εξουσίας. Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι. Ετυχε να είμαι ΑΕΚ, αλλά μετά αγάπησα την ΑΕΚ και για αυτό που είδα να είναι: Μια ομάδα που έπαιζε θεαματικό ποδόσφαιρο (εξαιρώ τα τελευταία χρόνια), μια ομάδα που έπαιζε στα ίσα, μια ομάδα που χαιρόσουν να τη βλέπεις, που για εμάς ήταν γιορτή να την βλέπεις. Δεν θέλαμε ποτέ και ούτε τώρα να νικάμε με οποιοδήποτε τρόπο, θέλαμε να νικάμε πάντα στα ίσα. Και πάντα έξω από τα κέντρα λήψης αποφάσεων. Ποτέ «πλακάκια» με το σύστημα. Κι αυτό είναι κάτι που γουστάρω πάντα. Και στη ζωή μου και στην τέχνη μου και στην ομάδα μου».
-Ποιοι είναι οι παίκτες της ΑΕΚ που έχει μείνει στην καρδιά σου;
«Εγώ μεγάλωσα με τον Θωμά Μαύρο. Δεν θα ξεχάσω τον τρελό, τον Αρδίζογλου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Χριστίδη, αν και δεν ήταν ΑΕΚτζής, ήταν Αρης. Θα θυμάμαι πάντα την απόκρουσή του με την Κ.Π.Ρ. που μας έδωσε εκείνη τη σπουδαία πρόκριση. Αγαπώ πάρα πολύ τον Ντούσαν και έχω τσακωθεί πολύ με πολλούς φίλους μου. Πιο πολύ τον αγαπώ ως παίκτη, αλλά και ως προπονητή. Από την σύγχρονη ΑΕΚ, τον Τσάρτα, τον Σαβέφσκι, τον Κασάπη, τον Κετσπάγια. Από τους τελευταίους, τον Ζήκο, τον Στέλιο Μανωλά. Με τους τελευταίους με τους οποίους ταυτίστηκα ήταν ο Ζήκος και ο Λυμπερόπουλος. Τον Λυμπερόπουλο τον αγαπώ πολύ. Εχουμε και κοινή καταγωγή την Καλαμάτα».
-Χιμένεθ;
«Εμενα δεν μου εμπνέει και πολύ εμπιστοσύνη. Θα μου πεις ότι αυτό δεν λέει κάτι, διότι εμένα μου ενέπνεε εμπιστοσύνη ο Φερέρ, αλλά αποδείχτηκε ότι ήταν χάλια η κατάσταση μαζί του. Δεν ξέρω τη χημεία έχει με τους παίκτες, αλλά πιστεύω ότι φέτος την ομάδα την κράτησαν ψηλά ο Δέλλας με τον Λυμπερόπουλο με τη συμπεριφορά τους εντός και εκτός αποδυτηρίων. Οι παλιοί κράτησαν την ομάδα σε ένα επίπεδο. Οι προπονητές φαίνονται από τα αποτέλεσμα, όλοι είμαστε προπονητές της εξέδρας. Εξάλλου, σε αυτή τη χώρα δεν αφήνουν και τον προπονητή να δουλέψει. Θέλουν 19 νίκες σερί! Κάτσε ρε πούστη μου! Αστον να δουλέψει, ένα, δύο, τρία χρόνια. Ο Φέργκιουσον τα πρώτα χρόνια ήταν αποτυχημένος, αλλά μετά τα σάρωσε όλα. Κάνεις δεν είναι θαυματοποιός. Και τον Μουρίνιο να φέρουν, στην πρώτη αποτυχία θα τον βγάλουν άχρηστο».
-Η καταγωγή σου είναι από την Καλαμάτα, αλλά αγαπάς εξίσου και την Κρήτη, αφού έζησες εκεί 15 χρόνια. Μάλιστα, ο τελευταίος σου δίσκος είναι εμπνευσμένος από την Κρήτη.
«Ο τελευταίος μου δίσκος είναι ο «Ξένιος, η Κρήτη εντός μου» αποτελεί μια αναφορά μου για το τι αντιλαμβάνομαι εγώ ως Κρήτη. Δεν είναι μια καρτ-ποσταλ τουριστική της Κρήτης, είναι εγώ τι είδα στην Κρήτη. Εχει μέσα τραγούδια, παλιά και καινούργια. Είναι ένα μωσαϊκό των εμπειριών και εντυπώσεών μου τα 16 αυτά χρόνια που έζησα στην Κρήτη. Συμμετέχουν ο Βασίλης Σκουλάς και ο Ψαραντώνης, οι τελευταίοι εν ζωή Κρητικοί πρωτομάστορες. Και διάφορους άλλους φίλους και συναδέλφους, όπως τον Θάνο Μικρούτσικο και τον Χρήστο τον Θηβαίο. Η Κρήτη είναι ένας τόπος επιστροφής, μ' αρέσει να γύρναω εκεί. Εζησα από τα 18 έως τα 34. Είναι ένας τόπος καθοριστικός για τη ζωή μου».
«Τι ετοιμάζεις για τους επόμενους μήνες;»
«Μια νέα δισκογραφική δουλειά σε στίχους Οδυσσέα Ιωάννου και μουσική δική μου. Ετοιμάζω επίσης μια περιοδεία καλοκαιρινή που θα έχει δύο μέρη. Στο ένα, 15 περίπου συναυλίες δικές μου και κάποιες ειδικές συνεργασίες με δύο αγαπημένα μου πρόσωπα, τους Θάνο Μικρούτσικο και τον Χρήστο Θηβαίο».
-Θα ήθελα σε παρακαλώ να στείλεις ένα μήνυμα στον κόσμο της ΑΕΚ που σε βλέπουν από το εξωτερικό.
«Να ξέρετε ότι έτσι κι αλλιώς είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ. Δεν είναι σύνθημα, είναι αλήθεια. Να είστε χαρούμενοι και υγιείς και όταν έρχεστε στην Ελλάδα να πήγαινετε να βλέπετε την ομάδαρα μας...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου